فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق مبانی نظری وپیشینه تحقیق چرم و چرم سازی ومحصولا دارای 74 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

تاریخچه

بر مبنای بررسی های تجربی و تحلیل های آماری، آیسنک شخصیت را دارای چهار عامل اصلی می داند. یکی از عوامل اصلی که با توانش مرتبط است، عامل هوش عمومی (G) می باشد و سه عامل مزاجی دیگر، برونگردی، نورزگرایی و پیسکوزگرایی نام دارد. آیسنک، بر این باور است که اگر چه عامل توانش، یکی از عواملی است که نقش مهمی را در ارتکاب جرم ایفاء می کند، اما در مقایسه با عوامل مزاجی اهمیت کمتری دارد.

آیسنک فرد برونگرد را با مشخصه های جامعه طلبی، برانگیختگی، خوش بینی و نیاز به محرک و تغییر محیط تعریف می کند. برونگردها به سرعت دچار تغییرات خلقی و پرخاشگری می شوند و معمولاً قابل اعتماد نیستند. از آنجا که افراد برونگرد (E) به محرک ها و تحریک هایی برای درهم شکستن احساس ملال ناشی از روزمرگی نیازمندند، با احتمال بیشتری از قانون سرپیچی می کنند و فرصت هایی را که برای انجام اعمال نامتفاوت یا حتی ضد اجتماعی پیش می آیند از دست نمی دهند، افزون بر این، برخی از ویژگی های نظام عصبی فرد برونگرد (E) نه تنها وی را به جستجوی محرک ها وا می دارد، بلکه مانع اکتساب و درونی سازی قوانین اجتماعی نیز می شود. نورزگرایی نیز مانند برونگردی، در رابطه ی بین شخصیت و جرم به عنوان یک متغیر معنادار عمل می کند.

این متغیرها که آن را گاهی هیجان پذیری نیز نامیده اند، منعکس کننده گونه ای آمادگی زیست شناختی برای واکنش جسمانی نسبت به رویدادهای تنیدگی زاست.

آیسنک، عقیده دارد که احتمال بروز رفتارهای مجرمانه در فرد هیجان پذیر، بیش از شخصی است که نمرات پایینی در این بعد بدست می آورد.

آیسنک عقیده دارد که مانند برونگردی و نورزگرایی، پیسکوزگرایی نیز یکی از ویژگی های برجسته جامعه ی مجرمان است و بخصوص در آن هایی که به جرایم خشونت آمیز دست می زنند، بسیار بارز می باشد. (دادستان، 1382، ص156).

برخی از نظریه ها در چهارچوب روان پریشی مانند نظریه ی رکلس ردینز عقیده دارند که «تصور از خود» دارای نقش حیاتی در تحول رفتار مجرمانه است. پژوهش هایی که از این زاویه انجام شده اند، نشان داده اند که سطح «حرمت خود» در گروه های مجرمین، پایین تر از غیر مجرمین است. (برنت و همکاران، 1992، ص 89).

بعضی از روانشناسان، انحراف را بر حسب نقص شخصیت توجیه می کنند، در نتیجه این پژوهشگران احساس انحراف را بیش از آنکه به ژن های غیرعادی نسبت دهند، به تجربه های نابهنجار نسبت می دهند. (ستوده، 1372، ص 111).

یوشل و سامنو (1979)، ادعا نموده اند که بزهکاری، یکی از ویژگی های شخصیت می باشد، اما باید توجه داشت که آن ها از نظریه ی آیزنک که شخصیت را به صورت یک ویژگی ذاتی ناشی از سیستم عصبی توصیف می کرد، پیروی نمی کنند، بلکه آن ها نوع شناخت و بینش را مدنظر قرار می داند که بر نقش پیش داوری و اشتباه در تفکر در رفتار بزهکاری تأکید می نمود. آن ها اعتقاد داشتند که شخصیت فرد، شدیداً تحت تأثیر تعامل والدین – کودک در دوران کودکی می باشد و در طول دوران زندگی رشد می نماید. یوشل و سامنو، بر این باور بودند که کل رفتار انسان نتیجه ی روند یک تفکر معقول است. افراد مجرم یا بزهکار به دلیل اشتباه و پیش داوری در افکارشان به یک مرحله ی رفتاری می رسند که برای اکثر مردم غیر قابل قبول می باشد. یوشل سون و سامنو براساس مصاحبه ای که از 240 متخلف مرد که از گروه مختلف شامل بیمارستان های روانپزشکی و درمانگاه نیز می شد، به این نتیجه رسیدند که ویژگی های شخصیت افراد بزهکار، دارای چهل نوع اشتباه فکری است. (پو تواین و سامونز، 1383، ص256).

برووسکی (1972)، بر اساس جمع بندی نتایج نه تحقیق آمریکایی که بین سال های 1918 تا 1970 انجام شده بودند، میزان اختلال های روانی در متهمان و مجرمان را بین 16% تا 95% برآورد کرد و متذکر شد که بیشترین فراوانی به اختلال های شخصیت اختصاص داشته است. (راب وابت و فیوناهینز، 1383، ص78).

اخیرا نیز گون و همکاران (1991)، اطلاعات حاصل از یک مصاحبه ی نیمه ساخت یافته و مندرجات پرونده 1365 مرد بزرگسال و 404 بزرگسال جوان در 16 زندان انگلستان را با ضوابط تشخیصی ICD مطابقت داده و به این نتیجه رسیدند که 40% نمونه مورد بررسی ضوابط یک مقوله ی تشخیصی مانند سوء مصرف مواد (23%)، اختلال های شخصیت (10%)، روان آزردگی (6%)، روان گسستگی (2%) و اختلال های جسمانی (8/0%) منطبق بوده است. (وایت و هینز، 1383، ص127).