فصل دوم پایان نامه،پیشینه،ادبیات پژوهش ،کارشناسی ارشد روانشناسی،مفهوم ،مبانی نظری،مبانی نظری وپیشینه تحقیق مبانی نظری و پیشینه کاربری اراضي شهری دارای 54 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: ورد و قابل ویرایش با فرمت .docx
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

2-1. مقدمه 11
2-2. تاریخچه کاربری اراضی 12
2-3. کاربری اراضی چیست 14
2-4 عدالت اجتماعی در مطالعات شهری-جغرافیایی 17
2-5 نظريه عدالت اجتماعي در جغرافيايي شهري 22
2-6. نقش عدالت اجتماعی در توسعه شهری 24
2-7. برنامه ریزی کاربری اراضی شهری 28
2-8. تعريف و ويژگي هاي رشد هوشمند 30
2-9. انواع كاربري اراضي شهري 36
2-10. كاربري زمين شهري 40
2-11. زمين از ديدگاه توسعه ي پايدار شهري 43
2-12. كاربري زمين و برنامه ريزي شهري 44
2-13. كاربري زمين در طرح هاي توسعه ي شهري ايران 45
2-14. استانداردهاي كمي شهر سازي 47
2-15 ديدگاه هاي نظري كاربري اراضي شهري 53
2-16 پیشینه تحقیق 55
منابع

2-1) مقدّمه
پس از انقلاب صنعتي، به دليل عوارض ناشي از رشد شهرنشيني درغرب مانند تمركز جمعيت، اشغال اراضي جديد، توسعه حمل ونقل ماشيني و... ضرورت هاي جديدي در مورد نحوه تقسيم اراضي شهري به وجود آمد. نخستين اقدام ها در زمينه تفكيك اراضي مربوط به تدوين مقرراتي براي تقسيم زمين بود كه بيشتر جنبه مهندسي و تدوين مقررات ثبت املاك داشت، ولي به تدريج با اهداف اقتصادي، اجتماعي و اصول برنامه ريزي همراه گرديد. استفاده صحيح و آماده سازي زمين، هدف اصلي برنامه ريزي كاربري زمين است. هرچند اين برنامه ريزي اثرات اجتماعي واقتصادي ، پايه اطلاعاتي برنامه ريزي كاربري زمين است، ليكن برنامه ريزي كاربري زمين، ابتدا به محيط فيزيكي مربوط می شود و به مكان يابي فعاليت هاي صنعتي، مسكوني، ارتباطي و... در ارتباط بايكديگر مي پردازد(دلاور، 1384 : 18). موضوع زمين و چگونگي استفاده از آن همواره موضوع و بستراصلي برنامه ريزي شهري بوده و در حقيقت سرنوشت نهايي طرح توسعه شهري را چگونگي مداخله و نظارت بر نحوه استفاده از زمين رقم مي زند و همواره يكي از مسايل اجتماعي اقتصادي و كالبدي در شهرنشيني معاصر را اين مقوله تشكيل داده است ) هاشم زاده همايوني، 1379 : 713). توجه به زمين به عنوان يك منبع اصلي و تجديدناپذير درتوسعه پايدار شهري امري ضروري است؛ چرا كه زمين شهري جزو منابع اصلي توسعه پايدار شهر تلقي مي شود و دسترسي عادلانه و استفاد ه بهينه از آن يكي از مؤلفه هاي توسعه پايدار است. بنابراين ديدگاه، زمين يك ثروت همگاني است و بستري مناسب براي فعاليت هاي شهروندان و ابزاري براي تحقق خواست ها و آرزوهاي انساني است )كريمي، 1380 : 31).

2-2) تاریخچه کاربری اراضی
بررسي پيشينه ي نظري نشان مي دهد كه نخستين نظريه ي كاربري اراضي از جانب "فن تونن" در كتاب ايالت منفرد مطرح شد. وي اين نكته را مطرح كرد كه بين كاربري اراضي و فاصله تا مركز شهر، رابطه ي مستقيم وجود دارد(Ernest,1973,1). در نظريه ي فن تونن، مكان يابي شهرها و الگوي كاربري زمين هاي شهري در رابطه با كاهش هزينه هاي توليد كالا (فاصله ي محلّ توليد از بازار) مورد توجّه قرار گرفت (T-lai,1981,20). اين گونه مطالعات كاربري اراضي، بيشتر بر پايه ي شناخت رابطه بين شهر و عوامل تأثيرگذار بر تكوين و توسعه ي شهرها استوار بود ؛ اما در اوايل قرن بيستم براي تشريح بيشتر، اين عوامل در چهارچوب نظريّه و مدل ارائه شدند. اوّلين تلاش ها در تبيين تئوريكي وسيستماتيكي كاربري اراضي به اقدامات افرادي مانند؛ برگس، هويت، مك كينز، هريس، المن و فايري مربوط است (Chapin, 1965, 15-19).
در ايران، پيشينه ي مطالعات كاربري اراضي شهري به تهيّه ي طرح هاي توسعه ي شهري برمي گردد. با وجود گذشت چهار دهه از پيشينه-ای پرفراز و نشيب شهرسازي نوين در ايران، پيشنهادهاي طرح هاي توسعه ي شهري (شامل: طرح هاي هادي، جامع، تفصيلي و آماده سازي زمين)، محدود به ارائه ي جدول سرانه ها و نقشه هاي كاربري اراضي است كه داده هاي آن يا بر اساس پيروي از الگوهاي غربي بوده يا بر اساس نظريّه هاي تجربي كارشناسان مربوطه است كه تنها با ديدي كالبدي تدوين شده اند. اكنون در روند پرشتاب توسعه ي شهري كشور كه كاستي ها و ايراد هاي نظري و عملي اين طرح ها، ناشي از بي توجّهي يا كم توجّهي به ابعاد اقتصادي، اجتماعي، محيطي و حقوقي استفاده از زمين و فضا درشهرهاست، بر همه آشكار شده است. روشن است، هرگونه برنامه ريزي كاربري اراضي شهري، نيازمند تحليل درست و ارزيابي دقيق كاربري هاست. اين ارزيابي در كل، شامل سنجش و ارزيابي عملكرد برنامه ها و طرح ها با ضوابط، هدف ها و استانداردهاي پيش بيني شده اي همچون ، شناخت و تحليل آثار اقتصادي واجتماعي برنامه هاست (رضويان، 1381، 15). در كاربري اراضي شهري ، براي اطمينان خاطر از جايگيري درست كاربري ها و رعايت تناسب لازم، ارزيابي به دو صورت كمّي و كيفي انجام مي شود:
2-2-1)ارزيابي كمّي
بر اساس مقايسه ي سرانه هاي موجود كاربري ها با استاندارهاي مربوط يا از راه بررسي نيازهاي كنوني و آتي منطقه ي مورد مطالعه انجام مي شود.
2-2-2)ارزيابي كيفي
با استفاده از ويژگي هاي كيفي تعيين شده و نسبت آنها به يكديگر، بر اساس چهار ماتريس بررسي مي شود: 1) ماتريس سازگاري؛ 2) ماتريس مطلوبيت؛ 3) ماتريس ظرفيت و 4) ماتريس وابستگي (پور محمّدي، 1382، 109).
يكي از اهداف اصلي برنامه ريزي كاربري اراضي شهري، همجواري مناسب كاربري ها و جداسازي كاربري هاي ناسازگار از يكديگر است كه بر اساس ماتريس سازگاري انجام مي شود. تناسب كاربري زمين با موقعيّت استقرار و ويژگي هاي زمين، به معناي جايگيري مناسب كاربري ها در ارتباط با موقعيّت مكاني و سطح عملكرد آنهاست . كاربري هايي كه در يك منطقه مستقر مي شوند، نبايد موجب مزاحمت يا بازدارنده ي فعّاليّت كاربري هاي ديگر باشند . بر اين اساس كاربري ها از نظر سازگاري ممكن است حالت هاي زير را داشته باشند (بحريني، 1377، 191-193).